Pan Dodek (1970)

Pan Dodek, stary aktor estradowy, stara się o przydział ogródka działkowego. Na ulicy spotyka go początkująca reporterka, która chce z nim jako rodowitym warszawiakiem przeprowadzić wywiad. Dodek się wymawia, ale w końcu zaczyna opowiadać, wspominając swoje dzieciństwo, potem lata szkolne. Na dłuższe gawędy nie ma jednak czasy i ochoty - musi zdążyć do urzędu, aby złożyć papiery niezbędne do otrzymania upragnionej działki. Kierownikowi urzędu opowiada o swoich perypetiach zawodowych z czasów, gdy był marynarzem, mechanikiem samochodowym, właścicielem sklepu, kelnerem. Dokonania zawodowe nie na wiele się teraz przydają: wolnych działek nie ma. Może dysponują nimi "sportowcy". U tych ostatnich pan Dodek wspomina z kolei swe wcielenia z lodowisk i stadionów - był bowiem hokeistą, piłkarzem, bokserem. Ale i to nie na wiele się teraz przydaje. Zniechęcony niedoszły działkowicz zaczyna relacjonować woźnemu swoje przygody żołnierskie...

Produkcja: 1970
Premiera: 26 lutego 1971

Reżyseria:

Jan Łomnicki

Muzyka:

Jerzy Maksymiuk

Obsada:

Adolf Dymsza

Dodek

Anita Dymszówna

dziennikarka

Wiesław Michnikowski

2 role: naczelnik biura do spraw eksploatacji flory i fauny, naczelnik biura do spraw sportowców

Tadeusz Łomnicki

woźny w urzędzie

Józef Kondrat

taksówkarz Felek

Kazimierz Krukowski

Kazimierz Krukowski "Lopek", reżyser w teatrze "Syrena"

Feliks Chmurkowski

szatniarz w teatrze "Syrena"

i inni

Notatki:
Z liczącego 26 tytułów przedwojennego dorobku filmowego Adolfa Dymszy przetrwało wojenną zawieruchę i trudne lata powojenne tylko 13 filmów, z czego zaledwie trzy w zadowalającym stanie: "Sportowiec mimo woli", "Dodek na froncie" i "Każdemu wolno kochać". Pozostałe pieczołowicie odrestaurowano, przynajmniej we fragmentach, w Filmowym Ośrodku Doświadczalno-Usługowym i Studiu Eksperymentalnym Polskiego Radia. Z zachowanych urywków 10 filmów powstała jedyna w swoim rodzaju komediowa antologia, a zarazem portret Adolfa Dymszy, najpopularniejszego komika przedwojennego polskiego kina. Fragmenty starych filmów zostały połączone dostosowanymi do nich stylem wstawkami współczesnymi, w których głównemu bohaterowi partneruje Anita Dymszówna, również nieżyjąca już córka Adolfa Dymszy, wówczas młoda aktorka Teatru Narodowego.
W filmie wykorzystano fragmenty:

• ABC miłości (1935)
• Antek policmajster (1935)
• Dodek na froncie (1936)
• Dwanaście krzeseł (1933)
• Każdemu wolno kochać (1933)
• Niedorajda (1937)
• Paweł i Gaweł (1938)
• Robert i Bertrand (1937)
• Sportowiec mimo woli (1939)
• Wacuś (1935)

IMDb (angielski)
Wikipedia (polski)


02.190804

---

(POL) polski,

---